‘Ga ik dood?’ vraagt Mira (22). ‘Please, je moet vechten,’ zegt de arts'

27 juni 2023 · Leestijd 5 min

· ·

Sandra en haar man zitten aan het avondeten als de telefoon gaat: Mira, hun dochter die samen met haar vriend vakantie viert in Spanje, is van de trap gevallen. Been gebroken. Haar heup ook, zo blijkt later. “Een jonge meid van 22 die haar heup breekt?” denkt Sandra. “Dat klopt niet.”

“Ik wilde zo snel mogelijk daar heen, om hen te steunen.” De laptop komt op tafel en binnen no-time is Sandra’s vliegticket geboekt. Een dag later vertrekt ze. Eenmaal aan haar dochters ziekenhuisbed hoort Sandra wat er werkelijk gaande is: Mira heeft een agressieve vorm van botkanker. ‘Ga ik dood?’ vraagt Mira direct. ‘Fight, child,’ antwoordt de Spaanse arts. ‘Please, you must fight.’

Sandra: “En dat heeft ze gedaan.”

Youtube-tutorials

Een vrolijk, onbevangen kind, met veel vrienden. Zo herinnert Sandra haar dochter zich. Creatief, altijd knutselend, zelfs toen ze ouder werd. Juist toen ze ouder werd. Mira maakt vele youtube-tutorials, waar ze haar gezicht met de meest betoverende kleuren en afbeeldingen versiert. “Daarnaast nam ze kijkers van deze video’s ook mee in haar ziekteproces. En zij steunden haar.”

Dat doe je gewoon

Na vijf dagen in het ziekenhuis in Spanje, mag Mira mee naar Nederland. Ze wordt geopereerd, “door de beste arts van het land,” vult Sandra aan. Met chemo en veel fysiotherapie, wordt haar been sterker. “De weken dat Mira in het ziekenhuis lag, werkten we niet. We lieten haar nooit alleen.”

'Het is mijn kind, dat doe je, uit liefde'

“Mijn focus lag op haar,” gaat Sandra verder. “Ik dacht daar niet over na. Het is m’n kind, dat doe je gewoon, uit liefde.” Zo ook als Mira weer naar huis mag. “Mijn man André, onze zoon Frank en ik gingen eraan kapot. Slecht eten, slecht slapen. Je bent er, maar je bent er niet. Machteloos. Ik wilde haar last overnemen, maar het enige wat ik kon doen, was er voor haar zijn.”

Vertrouwen vs. Angst

Met meer chemo’s en wekenlange bestralingen, gaat het gezin ervoor. “We hadden ook geen keuze, dus aanpakken die hap.” Dit is een periode met goede moed, weet Sandra nog. Hoop en vertrouwen overwinnen de angst.

“Dus we gingen op vakantie naar Lesbos, met het gezin. Maar Miranda – Mira’s volledige naam – wordt met de dag zieker. “Ze kon haast niet meer lopen. Een hotelmedewerker liep nog naar het dorp om een dokter te zoeken.” Maar ze moeten naar huis, en snel. Daar wordt hun vertrouwen snel omgezet in vrees: de tumor is uitgezaaid naar Mira’s hoofd.

“Ik zakte door de grond,” vertelt Sandra. Een chirurg zegt dat hij de tumor kan verwijderen, en slaagt daar ook in. “Ze kon alles weer bewegen! We dachten dat het er allemaal uit was.”

Bij de hand

Maar de kanker keert met razende snelheid terug. “De oncoloog vertelde dat ze hieraan kon overlijden. Compleet kapot waren we ervan. Onwerkelijk.” Maar de artsen geven niet op, dus het gezin ook niet. “Mira was een vechter. ‘We gaan ervoor, kom op!’ zei ze. En ik haalde kracht uit haar vechtlust. Dat zij juist ons bij de hand pakte, maakte haar oersterk.”

'Mira had nog één vurige wens'

Mira krijgt een eigen appartementje, zodat ze in de buurt van het ziekenhuis kan verblijven tijdens haar bestralingen. Ze is dolgelukkig met haar eigen plekje. “Ze kreeg zelfs een nieuwe relatie. Hij was op de hoogte van alles en ging er toch vol voor. Mira kon zelfs weer lopen zonder hulpmiddelen.” Het gaat beter dan de artsen hadden durven dromen. Tot de tumor voor de derde keer uitzaait. De overgebleven behandelopties zijn alleen levensverlengend.

Milkshakes en een puppy

“Mira had drie geweldige weken in dat appartementje,” verzucht Sandra. En in een klap stort alles in. “Ze heeft nog twee chemo’s gedaan, maar daar werd ze doodziek van. Haar lichaam kon het niet meer aan.” Pluk de dag, is het motto in deze fase.

Maar hoe pluk je de dag, als je dochter op sterven ligt? “Door te genieten van de meest kleine momenten. Ik weet niet hoe vaak in naar McDonald’s ben gecrost om nog een milkshake voor haar te halen. Ze kon daar zo van genieten.”

Vurige wens

En Mira heeft nog één vurige wens: een puppy. Corgy Chip is nog twee weken deel van Mira’s leven. “Ze wist natuurlijk dat ze er niet lang meer zou zijn, Chip zou bij ons blijven. Hij staat symbool voor deze periode van ons leven. Mira en ik hebben samen alle spullen voor hem gehaald, en ze genoot intens van hem.”

Mira slaapt veel. Ondanks dat haar hoofdpijn ondraaglijk wordt, plaatst Mira tot het allerlaatste moment haar bekende video’s en foto’s voor haar volgers -nu met haar pruik op. Dan brengt de pijnverlichtende morfine haar in coma. Op tweede kerstdag overlijdt Mira.

De wolf

Pluk de dag gaat na Mira’s overlijden over in leven met de dag. Van rouw verwerken is nog nauwelijks sprake, vertelt Sandra. Het is nog te vers. Dus doet Sandra iets anders.

“Toen Miranda ziek was, liet ze een tattoo zetten van een wolf, midden op het litteken op haar been.” Dat wil Sandra ook, als herinnering aan haar dochter.

Mira's tattooage.

Waar het voor staat? “Liefde,” zegt Sandra geëmotioneerd. “Liefde tussen moeder en dochter. Ze is er fysiek niet, maar onze liefde is er altijd. De kracht en vechtlust die Mira had toen ze ziek was, geeft ze mij nu nog steeds.”